Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2015

αναρρόφηση

ποίηση
κρεματόριο για ημίτρελους νοσηλευτές
που φέρνουν γράμματα σε μπουκαλάκια απ' την παραμεθόριο
γη φιλάσθενων τυχοδιωκτών που όλοι τους εμβολίζουν
κοινή γυναίκα υψίφωνο
που μ' ένα παραιτημένο χέρι ζητιάνου ή νταβατζή
πιάνουν μολύβι.

ποτέ με το δικό τους το αιμόφυρτο
οι αποικίες των κβαντικών ωρών της μνήμη σάπισαν
σε μια προσπάθεια επούλωσης της μήτρας

στέκομαι υπόδικος με μυριάδες κεράσια στο στόμα
φτύνω το κόκκινο και καταπίνω τα κουκούτσια
λέρωσα πάλι το σεντόνι σας Ωχρή Ξεκούρδιστη Μητριά μου
μισητή μου ποίηση
άλλη μια γραντζουνιά στον οισοφάγο γιο της ύψωσης
για να πετύχω το πιο φάλτσο γέλιο