Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2016

γυρίζει το φως μου
γρήγορα
το μυαλό μου καίγεται !
πλάθει αστείρευτα
νοσώ !
τρέμω /  εγκαταλείπομαι
φωνή
πρέπει να βάλω φωνή, να φτιάξω φωνή
δύναμαι
παραμορφώνονται δίπλα μου
ζωικά όργανα / δίνω
ασθμαίνω
χάνονται οι αρχικοί συλλογισμοί
από που ξεκίνησα να σκέφτομαι
γιατί διχάζονται
γιατί αγαπώ τον παραλογισμό; είμαι
στ' αλήθεια φίλη των ανθρώπων;
το γένος μου διχάζεται
και κλίνω προς μια κατεύθυνση
που με μουδιάζει
ολόκληρη

κύμβαλα

τα πέλματα θόρυβο πάνω απ' τη στέγη
όλα μύριζαν άσχημα
ήμουν στο τελείωμα
άκουσα τα ποδοβολητά
έτρεξα, ανάγκασα τον εαυτό μου
να πατήσω τη βρεγμένη άσφαλτο
ήταν οι άνθρωποι εκτεθειμένοι
η γη αναστέναζε
 είδα εκεί που βρισκόμουν πριν λίγο καιρό:

μαθηματικά πελώρια ολογράμματα, προγραμματισμένα να
είναι
και ένα χέρι σκέπαζε την υφήλιο.
νοσούσα, πονούσα και γελούσα.
γάγγραινα και πλήξη
ευνουχισμένο παιδί τρέχει και ζητά αυτόγραφα από τους μεθυσμένους
"είμαι εδώ αλλά λείπω τώρα"
δε μου λείπει κανείς απ' όσους μεγάλωσα μαζί τους
μιλάω και δεν ακούω
και μετά σταματάω
για να ακούσω αλλά έχουν φύγει
έχουν φύγει, μου λες
γιατί είμαστε όλοι διάτρητοι και προσπαθούμε να φαινόμαστε
όσο το δυνατόν πιο καλοπισμένα ηλίθιοι
ναι γράφω
και αυτό δεν έχει νόημα
κουράζομαι πάντα να γράψω
κουράζομαι να είμαι εδώ
έχω αρχίσει να ακούω
να τεντώνομαι
τα πράγματά μου είναι στις θέσεις τους ανέγγιχτα
τα αφήνω πάντα ανέγγιχτα μήπως χρειαστούν αργότερα
αργότερα θα υπάρξουμε καλύτερα
και αναβάλλεται η συναυλία της ύπαρξης
προς το παρόν θα σας παίξει η φιλαρμονική του δήμου

τα πέλματα βροντούσαν, έσυαν όλο το σπίτι μου.
οι άνθρωποι κάνουν τόσο θόρυβο
κάτι θέλουν
από μένα, κάτι ζητούν.
δεν θα κοιμηθώ
τι να κάνω.