όταν με ρωτάνε "τι κάνεις;"

-τι κάνεις;
-παρατηρώ την δαιμόνια ακινησία στα καλοθρεμένα στήθη του θεού!
κι όλο κάτι δαμάζω διάολε
με την αναλγητική εγκράτεια του δολοφόνου
και την φλεγματική χάωση του εμπρηστή

δευτερόλεπτα, παύση, δευτερόλεπτα
κι όλο το κουράζω διάολε
έχω καταστρώσει το πιο ευρυματικό σχέδιο
θα μπορούσα να έχω καταστρέψει τον κόσμο
μα μόνο το μυαλό μου διαλύεται
έτσι βάναυσα και απειλιτικά στον τοίχο
ξύνεται και βγάζει βλέννες και γεωμετρικά σχήματα
ανάμεσα σε κατάκοιτους βοηθούς νοσοκομείων
και φωσφοριζέ μολυσμένες πατερίτσες

θέλω μια εικόνα, διάολε
μια εικόνα να ουρλιάζει μες την ακινησία της
τη σκέψη μου
κι όλο να υπόσχομαι στο θεό πως κάποτε θα λύσω το γρίφο
της γυναικείας παραφύσης μου