παράλυση

αν κάποτε
ξεφτίσω
και το σώμα μου απλωθεί
σαν άνευρο παιδί
στο πάτωμα
τότε πες τους
πως παρέλυσα
απ' την ανάγκη μου
για μια παράταιρη ερημιά
μακριά απ' τα ματωμένα δάκτυλα
και τις ηδονικές παραισθήσεις
κι όποιος ρωτήσει
τώρα πώς θα συνεχίσει η ανθρωπότητα
χωρίς εμένα (!)
πες του
το χάος δε συγχωρεί
αναδιατάσσεται
ελίσσεται
και διεισδύει απότομα
στα διάτρητα πλέγματα
μου μας εννόνουν
και μας απωθούν
ταυτόχρονα.

κι αν κάποιος πει
πως ήταν συνεννοημένος θάνατος
για να κυλήσουν πια ομαλά
τα πράγματα
πως όσο υπήρχα
όλα μετακινήθηκαν σε λάθος θέση
πες του πως είναι αργά
να αντικατοπτρίζει το δικό του θάνατο
στα μάτια μου.