Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2015

καλωδιωμένη

-μες το μυαλό σου ειμαι;
-γι αυτο εχω πονοκέφαλο.


Ι

οι έλικες γυρνάνε
τροχοπέδι των αστείων
μορφασμών σου
φοίνικες,
παντού στρατός εξαγριωμένων λύκων
ξέχασε τα πρόσωπα
είναι θωλά κι αόματα
ζητούν ασβέστη
τρέφονται από σάρκα
φύγε!
η ρυπογόνη κόλαση σε χαιρετάει
απομακρύνεσαι απ' το εγώ
ανάλγητα
σχοινιά χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο
παρατηρεις
τη γκρίζα μορφή
περιπλανόμενος φονιάς
με χέρια θεού
και νύχια τσιγκάνου

ΙΙ
επάνω στο λευκό μελανιασμένο δέρμα μου
εφάπτεται η οριζόντια θλίψη, ακέραιη λόγχη
στις νοητές απειροστές ευθείες που ορίζω
υπάρχοντας προκαταβολικά, στο χώρο.

ΙΙΙ

περιστρέφω γύρω απ' το μπουκάλι
με τα δάχτυλα
ένα κέρμα

περιδίνηση στην άγρια πόλη
με τους άνευρους θεσμούς της

έξω κάνει ζέστη αν και έβρεξε
είναι επειδή
προσπάθησα να συμφιλιωθω
με κάτι

IV
οι άκρες των καλωδίων μου είναι γυμνές
με αυτά τα μπλε και κόκκινα συρματάκια τους
σε χαϊδεύουν
ηλεκρίζονάς σε

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου